Vakantie…eeeeuh?!

Het begrip vakantie heeft voor ouders van kinderen die anders zijn dan verwacht vaak een wat andere definitie. “Lekker uitrusten en bijtanken” is er zo eentje die al snel van ons vakantielijstje kon worden geschrapt. Zo is lekker (uit)slapen (wát was dat ook al weer??) er echt niet bij. Een andere omgeving met een vreemd bed, nieuwe prikkels maakt het voor Lies – toch al een slechte slaapster- extra lastig. En al proberen we natuurlijk zo veel mogelijk dezelfde structuur aan te houden als thuis – eigen boekjes, zelfde bedritueel, beetje op tijd naar bed, is het voor haar extra moeilijk om goed in slaap te komen en door te slapen.

Even rustig een boekje lezen in het zonnetje, terwijl de kinderen rustig spelen – forget it. Lies haar ondernemendheid – laten we het zo maar noemen – maakt dat we constant alert moeten zijn of ze niks uitvreet, wegloopt, de trap oploopt of af dondert etc. Het maakt ook dat ze sneller boos of gefrustreerd raakt nu al haar vastigheid weg is gevallen. Begrijpelijk maar niet bepaald ontspannen of rustgevend…
We hebben inmiddels een modus gevonden om er toch een fijne tijd van te maken. Al lukt dat de ene keer beter dan de andere. We buigen zoveel mogelijk mee met het ritme van Lies én natuurlijk met de wensen van haar grote broer en zus.

Loslaten is ook nu het devies. We staan om en om vroeg – heul vroeg – met haar mee op. En maken de dagen zoveel mogelijk voorspelbaar door op te schrijven in verhaaltjesvorm wat we die dag gaan doen – of niet gaan doen 😉 . We splitsen op, gaan met de twee oudsten één-op-één dingen doen, die samen niet kunnen. Dat opsplitsen vond ik dus lange tijd een hele lastige. Het idee loslaten van “samen”… pfoe, dat was echt even kauwen. Maar het werkt zo wel beter. Komt ieder van ons een beetje aan zijn of haar trekken. En dan komen we de dagen best aardig door.

Stiekem verlang ik wel naar die heerlijke relaxvakanties, een halve bibliotheek uitlezen op een bedje aan het strand, lange wandelingen maken door de bergen, stadjes bezoeken en in kleine straatjes ongestoord uitgebreide maaltijden nuttigen. Nieuwe plekken ontdekken, de kinderen de wereld laten zien. Dat komt wel weer ooit. Daar droom ik dan gewoon van ‘s avonds in bed.

Als ik een beetje kan slapen althans…